ÇANAKKALE DESTANI Bir destan yazılmıştı, Çanakkale isminde, Bin dokuz yüz on beşin, Mart’ın on sekizinde. O bir destan değildi, masal sayılır destan, Ölüm kalım savaşı, kurtuluştu kaostan. Bu savaş milletimin, varlık yokluk savaşı, Savaşan Mehmetçiğin, koltuğundaydı başı.
MEHMETÇİK ÇANAKKALEDE Şahittir boğazın iki yakası, Cihandan hesabı sordu Mehmetçik. Sırla dolu,binbir ibret vakası, Kanıyla,canıyla vardı Mehmetçik.
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ Çanakkale dediğin manasızdır sanma sen Ordaki şehitlerdir tarihlere şan veren Vatan toprağı için can ile serden geçen Korkuyor bu kafirler tüyleri diken diken
ÇANAKKALE Gün geçmiş,yıl geçmiş ne yazar. Her karış torağında bin,şehit bir mezar. Yeryüzünde yaşadıkça,tek dişi canavar. Türk milleti aynı destanı yine yazar.
ÇANAKKALEDE OTUZBİN ŞEHİT Çanakkalede otuzbin şehit, Hepsi bir birbirinden yiğit, Bundan sonrasını tarihler yazar, Çanakkale de analar ağlar.
